Kobierzycki Michał h. Korab (ok. 1720–1793), konsyliarz wielkopolski konfederacji barskiej, komornik graniczny sieradzki. Pochodził z rodziny wywodzącej się od XV w. z Kobierzycka w pow. sieradzkim. Był synem Jana i Barbary Drwalewskiej; używał przydomka Łasko. Był właścicielem Kawęczyna w pow. Szadkowskim. Żona Magdalena Pstrokońska wniosła mu w r. 1771 dobra Burzenin w pow. sieradzkim, złożone z kilku folwarków i ok. 15 wsi. W r. 1774 kupił Łyków, Podłęże, Parski i Bielawy nad Nerem na pograniczu Sieradzkiego i Łęczyckiego. W r. 1749 był burgrabią grodzkim łęczyckim. W r. 1764 podpisał z woj. sieradzkim elekcję Stanisława Poniatowskiego. Dn. 25 V 1767 r. na sejmiku w Sieradzu podpisał akt konfederacji tegoż województwa. Do konfederacji barskiej w Wielkopolsce przystąpił w jesieni 1768 r. Pomagał wówczas regimentarzowi Ignacemu Malczewskiemu przy wprowadzaniu ładu i dyscypliny w wojsku. Dn. 29 XII został na zjeździe konińskim wybrany zaocznie konsyliarzem. Przysięgę konsyliarską złożył 16 I 1769 r. przed wojskiem konfederackim w obozie pod wsią Glinne. W konflikcie między Józefem Gogolewskim a I. Malczewskim opowiedział się po stronie tego ostatniego. To K. głównie zdecydował, że w nocy z 16 na 17 I skazano w Popowie (między Uniejowem i Wartą) na karę śmierci J. Gogolewskiego. Jako indygena woj. sieradzkiego i łęczyckiego, K. pomagał wydatnie Malczewskiemu w zawiązaniu konfederacji łęczyckiej i sieradzkiej.
K., zgodnie z ówczesną linią polityczną Malczewskiego, hołdował walce o niepodległość bez zrywania jednak z królem i reformami «familii». W pierwszej połowie czerwca K. delegowany był przez Malczewskiego z instrukcjami do Aleksandra Konarskiego, komendanta z ramienia Wielkopolan twierdzy jasnogórskiej. Dn. 5 VIII w imieniu wojska skonfederowanego witał na otwarciu zjazd ziemian w Poznaniu. W dniu następnym został tam wybrany jako przedstawiciel pow. kaliskiego członkiem wielkopolskiej Izby Konsyliarskiej. Następnie przydzielony był jako jeden z 4 konsyliarzy do przybocznej rady marszałkowskiej w charakterze doradcy wojskowego i wywierał przez nią duży wpływ na marszałka (sierpień-wrzesień). W Izbie Konsyliarskiej pełnił aż do końca lutego 1770 r. b. czynną rolę, broniąc w niej spraw Malczewskiego i skonfederowanego wojska przed koterią reprezentującą interesy najmożniejszej grupy ziemiaństwa. Wówczas to dostał się, jako jeden z najżarliwszych i najniebezpieczniejszych konfederatów wielkopolskich, na listę sporządzoną przez Augusta Sułkowskiego dla ambasadora rosyjskiego. Równocześnie nałożono na jego dobra 1 800 złp. kontrybucji. W kilka miesięcy później znalazł się na liście najaktywniejszych powstańców, sporządzonej dla gen. Wejmarna przez Kazimierza Raczyńskiego, pisarza w. kor., i Józefa Mielżyńskiego, kasztelana poznańskiego. Podpisy K-ego jako współautora figurują na uniwersałach wydanych przez Izbę Konsyliarską w dn. 26, 27, 30 X i 29 XI. K. został wówczas upoważniony przez Izbę do wybierania wielu różnorodnych, nowo wprowadzonych podatków.
Po klęsce błońskiej (11 II 1770) i limicie obrad Izby Konsyliarskiej, która od 2 I 1770 r. do końca lutego urzędowała w Rawiczu, Malczewski, wyjeżdżając za granicę, powierzył dowództwo nad wojskiem K-emu. Wobec ogólnego rozprzężenia w wydanym 28 II uniwersale wzywał K. do wytrwania i zapowiadał wprowadzenie ładu do zdezorganizowanych i zdemoralizowanych klęską oddziałów. Zarządził równocześnie, w poszukiwaniu ewentualnych zaległości, kontrolę podatków wpłacanych w ostatnich latach, nawet w okresie przedbarskim. Wziął niewątpliwie udział w zjeździe wojskowym w Dolsku 12–15 III i poparł wybór Antoniego Sieroszewskiego na regimentarza. Uniwersałem z 22 III A. Sieroszewski potwierdził uchwałę Izby Konsyliarskiej upoważniającą, obok podskarbiego, wyłącznie K-ego do ściągania podatków. Z papierami i instrukcją datowaną 24 IV Malczewski delegował K-ego do Generalności. Wyjazd jednak jego z Lublińca dwukrotnie odraczany nastąpił dopiero po 20 V. K. wiózł do Preszowa informacje o położeniu politycznym, prośbę Malczewskiego o zorganizowanie rady wojskowej dla Wielkopolski, uregulowanie spraw podatkowych, wysłanie posła do Berlina w sprawie nadużyć wojsk pruskich w Polsce itd. Gdy Malczewski wiosną opuścił Wielkopolskę, a Józef Zaremba nie zwoływał Izby Konsyliarskiej, K. wycofał się od udziału w życiu politycznym. Pośpieszył jednak w początkach grudnia 1771 r. na wezwanie Zaremby do Wschowy na otwarcie Izby, która by wybrała Zarembę marszałkiem wielkopolskim.
W r. 1773 K. został komornikiem granicznym sieradzkim i funkcję tę pełnił do r. 1788. W r. 1778 zasiadał jako komisarz w Sądzie Referendarii Kor. W r. 1792 był wybrany sędzią ziemiańskim powiatów sieradzkiego i szadkowskiego. Z Magdaleny Pstrokońskiej (od 1794 r. Józefowej Turkułowej, zm. w 1798) pozostawił dwóch synów: Józefa Lamberta, oficera WP, i Łukasza. Zmarł w r. 1793, pochowany w Burzeninie.
PSB, (Gogolewski Józef); Słow. Geogr., III 915, V 849, 907, IX 330; Boniecki; Uruski; – Kobierzycki J., Przyczynki do dziejów ziemi sieradzkiej, W. 1915 I 104, 110, II 72, 80; – Elektorów poczet, Wyd. O. Pietruski, Lw. 1845; Księgi Referendarii Koronnej z drugiej poł. XVIII w., Wyd. A. Keckowa i W. Pałucki, W. 1955 I; Vol. leg., VII 115; – Arch. Państw. w P.: Akta grodz. kal. nr 328 s. 53, nr 329 s. 317–9, nr 332 s. 207, nr 2646 s. 32, 582, nr 2647 s. 62, Akta grodz. koniń., nr 78 (80) s. 644–5, Akta grodz. kościań., nr 204 s. 148, 179, Akta grodz. pozn. nr 559 s. 181–2, 229–30, 239–40, nr 561 s. 157v., nr 562 s. 14v., 16v., 50, Akta grodz. pyzdr. nr 79 s. 28–9, Acta konsul. posn. 1768–73 s. 558, Acta crimin: 1765–74 s. 79–81, Miscellanea XIII 121, MSA III 5b, Dep. Meseritz B6b; B. Czart.: rkp. nr 942 s. 647–8, 651–3, nr 944 s. 61, 258–9, nr 948 s. 108–9; B. Kórn.: Arch. Zaremby I 83, rkp. Pamiętników Antoniego Zaremby, rkp. 1378 s. 49; B. Narod.: Zamoy. rkp. 964 s. 972–6, rkp. Col. aut. 157/2 k. 37–9; B. Ossol.: rkp. 3038; B. Pol. w Paryżu: rkp. 1087; B. Pozn. Tow. Przyj. Nauk: Arch. Rydzyńskie nr IX 4a, nr X A5, Kronika bernardynów poznańskich s. 546 (w odpisach autora); Zbiory Zakł. Dok. IH PAN w Kr.: Lauda sieradzkie.
Wacław Szczygielski